przystać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɨ.stat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨstat͡ɕ
  • Syllabification: przy‧stać

Etymology 1

From przy- +‎ stać (1 sg. stanę), from Proto-Slavic *stati (stem *stan-).

Verb

przystać pf (imperfective przystawać)

  1. (intransitive) to accede, to assent, to agree [+ na (accusative) = to something]
    Synonym: zgodzić się
  2. (intransitive) to stick, to cling [+ do (genitive) = to something/someone]
    Synonyms: przylgnąć, przywrzeć
  3. (intransitive) to join, to become a member [+ do (genitive) = of something]
    Synonyms: przyłączyć się, dołączyć
Conjugation
Conjugation of przystać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przystać
future tense 1st przystanę przystaniemy
2nd przystaniesz przystaniecie
3rd przystanie przystaną
impersonal przystanie się
past tense 1st przystałem,
-(e)m przystał		 przystałam,
-(e)m przystała		 przystałom,
-(e)m przystało		 przystaliśmy,
-(e)śmy przystali		 przystałyśmy,
-(e)śmy przystały
2nd przystałeś,
-(e)ś przystał		 przystałaś,
-(e)ś przystała		 przystałoś,
-(e)ś przystało		 przystaliście,
-(e)ście przystali		 przystałyście,
-(e)ście przystały
3rd przystał przystała przystało przystali przystały
impersonal przystano
conditional 1st przystałbym,
bym przystał		 przystałabym,
bym przystała		 przystałobym,
bym przystało		 przystalibyśmy,
byśmy przystali		 przystałybyśmy,
byśmy przystały
2nd przystałbyś,
byś przystał		 przystałabyś,
byś przystała		 przystałobyś,
byś przystało		 przystalibyście,
byście przystali		 przystałybyście,
byście przystały
3rd przystałby,
by przystał		 przystałaby,
by przystała		 przystałoby,
by przystało		 przystaliby,
by przystali		 przystałyby,
by przystały
impersonal przystano by
imperative 1st niech przystanę przystańmy
2nd przystań przystańcie
3rd niech przystanie niech przystaną
anterior adverbial participle przystawszy
verbal noun przystanie

Etymology 2

From przy- +‎ stać (1 sg. stoję), from earlier stojać, from Proto-Slavic *stojati, from earlier *stojěti.

Verb

przystać impf

  1. (impersonal, archaic) to be becoming, to befit (be appropriate due to adopted social norms)
    Taka próżność nie przystoi mężczyźnie w moim wieku. ― Such vanity is unbecoming in a man my age.
    Księżniczko, to nie przystoi damie. ― Princess, that is not very ladylike.
    Potem załatwimy to jak przystało na ludzi honoru. ― Then we will resolve this matter like gentlemen.
Usage notes

Only the 3rd person singular forms przystoi (present) and przystało (past) are used.

Conjugation
Conjugation of przystać
infinitive Lua error in Module:utilities at line 142: attempt to perform arithmetic on local 'h' (a nil value)
present indicative przystoi
past indicative przystało
future indicative Lua error in Module:utilities at line 142: attempt to perform arithmetic on local 'h' (a nil value)
będzie przystało
conditional przystałoby
by przystało
imperative niech przystoi
Derived terms
adjective

Further reading
  • przystać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przystać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.