valamu
Estonian
Etymology
From valama (“to pour”) + -mu. Coined by Estonian terminologist and lexicographer Johannes Voldemar Veski in 1937.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɑlɑmu/, [ˈvɑlɑmu]
- Rhymes: -ɑlɑmu
- Hyphenation: va‧la‧mu
Noun
valamu (genitive valamu, partitive valamut)
Declension
Declension of valamu (ÕS type 1/ohutu, no gradation)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | valamu | valamud |
accusative | valamu | valamud |
genitive | valamu | valamute |
partitive | valamut | valamuid |
illative | valamusse | valamutesse valamuisse |
inessive | valamus | valamutes valamuis |
elative | valamust | valamutest valamuist |
allative | valamule | valamutele valamuile |
adessive | valamul | valamutel valamuil |
ablative | valamult | valamutelt valamuilt |
translative | valamuks | valamuteks valamuiks |
terminative | valamuni | valamuteni |
essive | valamuna | valamutena |
abessive | valamuta | valamuteta |
comitative | valamuga | valamutega |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.