scairt

English

scairt (comparative more scairt, superlative most scairt)

scairt f (genitive singular scairte, nominative plural scairteanna)

shout, cry, call
Synonym: glao

fá scairt na gcoileach / le scairt an choiligh ― at cockcrow
Only used in scairt ascaille

Declension of scairt

Second declension

Bare forms

scairt (present analytic scairteann, future analytic scairtfidh, verbal noun scairteadh, past participle scairte)

to shout, call, scream, cry aloud, shriek
Scairt mé (amach) ag gáirí.
I burst out laughing.
(of the sun) to shine out, burst out shining, especially after a dark period

conjugation of scairt (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	scairtim	scairteann tú; scairtir^†	scairteann sé, sí	scairtimid	scairteann sibh	scairteann siad; scairtid^†	a scairteann; a scairteas	scairtear
	past	scairt mé; scairteas	scairt tú; scairtis	scairt sé, sí	scairteamar; scairt muid	scairt sibh; scairteabhair	scairt siad; scairteadar	a scairt / ar scairt*	scairteadh
	past habitual	scairtinn	scairteá	scairteadh sé, sí	scairtimis; scairteadh muid	scairteadh sibh	scairtidís; scairteadh siad	a scairteadh / a scairteadh*	scairtí
future		scairtfidh mé; scairtfead	scairtfidh tú; scairtfir^†	scairtfidh sé, sí	scairtfimid; scairtfidh muid	scairtfidh sibh	scairtfidh siad; scairtfid^†	a scairtfidh; a scairtfeas	scairtfear
conditional		scairtfinn	scairtfeá	scairtfeadh sé, sí	scairtfimis; scairtfeadh muid	scairtfeadh sibh	scairtfidís; scairtfeadh siad	a scairtfeadh / a scairtfeadh*	scairtfí
subjunctive	present	go scairte mé; go scairtead^†	go scairte tú; go scairtir^†	go scairte sé, sí	go scairtimid; go scairte muid	go scairte sibh	go scairte siad; go scairtid^†	—	go scairtear
subjunctive	past	dá scairtinn	dá scairteá	dá scairteadh sé, sí	dá scairtimis; dá scairteadh muid	dá scairteadh sibh	dá scairtidís; dá scairteadh siad	—	dá scairtí
imperative		scairtim	scairt	scairteadh sé, sí	scairtimis	scairtigí; scairtidh^†	scairtidís	—	scairtear
verbal noun		scairteadh
past participle		scairte

* indirect relative
† archaic or dialect form

G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “2 scairt”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “scairtid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
Dinneen, Patrick S. (1904), “scairt; scairtim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 599
Ó Dónaill, Niall (1977), “scairt”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.