instimulo

Latin

Etymology

From in- + stimulō (to urge on).

Pronunciation

Verb

īnstimulō first-singular present indicative (present infinitive īnstimulāre, perfect active īnstimulāvī, supine īnstimulātum); first conjugation

  1. (transitive) to urge on, stimulate

Conjugation

   Conjugation of īnstimulō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnstimulō īnstimulās īnstimulat īnstimulāmus īnstimulātis īnstimulant
imperfect īnstimulābam īnstimulābās īnstimulābat īnstimulābāmus īnstimulābātis īnstimulābant
future īnstimulābō īnstimulābis īnstimulābit īnstimulābimus īnstimulābitis īnstimulābunt
perfect īnstimulāvī īnstimulāvistī īnstimulāvit īnstimulāvimus īnstimulāvistis īnstimulāvērunt,
īnstimulāvēre
pluperfect īnstimulāveram īnstimulāverās īnstimulāverat īnstimulāverāmus īnstimulāverātis īnstimulāverant
future perfect īnstimulāverō īnstimulāveris īnstimulāverit īnstimulāverimus īnstimulāveritis īnstimulāverint
passive present īnstimulor īnstimulāris,
īnstimulāre
īnstimulātur īnstimulāmur īnstimulāminī īnstimulantur
imperfect īnstimulābar īnstimulābāris,
īnstimulābāre
īnstimulābātur īnstimulābāmur īnstimulābāminī īnstimulābantur
future īnstimulābor īnstimulāberis,
īnstimulābere
īnstimulābitur īnstimulābimur īnstimulābiminī īnstimulābuntur
perfect īnstimulātus + present active indicative of sum
pluperfect īnstimulātus + imperfect active indicative of sum
future perfect īnstimulātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnstimulem īnstimulēs īnstimulet īnstimulēmus īnstimulētis īnstimulent
imperfect īnstimulārem īnstimulārēs īnstimulāret īnstimulārēmus īnstimulārētis īnstimulārent
perfect īnstimulāverim īnstimulāverīs īnstimulāverit īnstimulāverīmus īnstimulāverītis īnstimulāverint
pluperfect īnstimulāvissem īnstimulāvissēs īnstimulāvisset īnstimulāvissēmus īnstimulāvissētis īnstimulāvissent
passive present īnstimuler īnstimulēris,
īnstimulēre
īnstimulētur īnstimulēmur īnstimulēminī īnstimulentur
imperfect īnstimulārer īnstimulārēris,
īnstimulārēre
īnstimulārētur īnstimulārēmur īnstimulārēminī īnstimulārentur
perfect īnstimulātus + present active subjunctive of sum
pluperfect īnstimulātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnstimulā īnstimulāte
future īnstimulātō īnstimulātō īnstimulātōte īnstimulantō
passive present īnstimulāre īnstimulāminī
future īnstimulātor īnstimulātor īnstimulantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnstimulāre īnstimulāvisse īnstimulātūrum esse īnstimulārī īnstimulātum esse īnstimulātum īrī
participles īnstimulāns īnstimulātūrus īnstimulātus īnstimulandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
īnstimulandī īnstimulandō īnstimulandum īnstimulandō īnstimulātum īnstimulātū

References

  • instimulo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • instimulo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.