bucić

Inherited from Proto-Slavic *butěti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /but͡ɕit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /but͡ɕit͡ɕ/

bucić impf

1. (reflexive with się) to be arrogant, to vaunt

   Synonyms: podnaszać się, powyszać się, pysznić się, wyszyć się

   • Jiż się bucą, nie będą powyszeni sami w sobie.

     (please add an English translation of this quotation)

   • Ktokolwiek się z tego buci, że białą głowę zwiódł.

     (please add an English translation of this quotation)

• Polish: bucić (obsolete)
  • ⇒ Polish: buc

M. Arcta Słownik Staropolski/Bucić_się on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl