bilingwalny
Polish
Etymology
Borrowed from English bilingual + -ny.[1] By surface analysis, bilingwizm + -alny. First attested in 1968.[2][3]
Pronunciation
- IPA(key): /bi.liŋˈɡval.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -alnɨ
- Syllabification: bi‧lin‧gwal‧ny
Declension
Declension of bilingwalny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | bilingwalny | bilingwalne | bilingwalna | bilingwalni | bilingwalne | ||
| genitive | bilingwalnego | bilingwalnej | bilingwalnych | ||||
| dative | bilingwalnemu | bilingwalnym | |||||
| accusative | bilingwalnego | bilingwalny | bilingwalne | bilingwalną | bilingwalnych | bilingwalne | |
| instrumental | bilingwalnym | bilingwalnymi | |||||
| locative | bilingwalnej | bilingwalnych | |||||
References
- Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021), “bilingwalny”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- Edward Balcerzan (1968) Styl i poetyka twórczości dwujęzycznej Brunona Jasieńskiego: z zagadnień teorii przekładu, page 218
- bilingwalny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bilingwalny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.