μανθάνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *məntʰánō, *mantʰánō, from Proto-Indo-European *mn̥-n-dʰ-, nasal infix present of *men-dʰ-, extension of *men- (“to think, mind”), thus "to put one's mind".

Pronunciation
 

Verb

μᾰνθᾰ́νω • (manthánō) first-singular present indicative

  1. to learn
    Antonym: διδάσκω (didáskō)
  2. (aorist) to know, understand
  3. to seek, ask, inquire
  4. to have a habit of, be accustomed to
  5. to notice, perceive
  6. (in questions) Τί μαθών; "What were you thinking?" "Why on earth?"

Inflection
   Present: μᾰνθᾰ́νω, μᾰνθᾰ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μᾰνθᾰ́νω μᾰνθᾰ́νεις μᾰνθᾰ́νει μᾰνθᾰ́νετον μᾰνθᾰ́νετον μᾰνθᾰ́νομεν μᾰνθᾰ́νετε μᾰνθᾰ́νουσῐ(ν)
subjunctive μᾰνθᾰ́νω μᾰνθᾰ́νῃς μᾰνθᾰ́νῃ μᾰνθᾰ́νητον μᾰνθᾰ́νητον μᾰνθᾰ́νωμεν μᾰνθᾰ́νητε μᾰνθᾰ́νωσῐ(ν)
optative μᾰνθᾰ́νοιμῐ μᾰνθᾰ́νοις μᾰνθᾰ́νοι μᾰνθᾰ́νοιτον μᾰνθᾰνοίτην μᾰνθᾰ́νοιμεν μᾰνθᾰ́νοιτε μᾰνθᾰ́νοιεν
imperative   μᾰ́νθᾰνε μᾰνθᾰνέτω μᾰνθᾰ́νετον μᾰνθᾰνέτων   μᾰνθᾰ́νετε μᾰνθᾰνόντων
middle/
passive		 indicative μᾰνθᾰ́νομαι μᾰνθᾰ́νῃ,
μᾰνθᾰ́νει		 μᾰνθᾰ́νεται μᾰνθᾰ́νεσθον μᾰνθᾰ́νεσθον μᾰνθᾰνόμεθᾰ μᾰνθᾰ́νεσθε μᾰνθᾰ́νονται
subjunctive μᾰνθᾰ́νωμαι μᾰνθᾰ́νῃ μᾰνθᾰ́νηται μᾰνθᾰ́νησθον μᾰνθᾰ́νησθον μᾰνθᾰνώμεθᾰ μᾰνθᾰ́νησθε μᾰνθᾰ́νωνται
optative μᾰνθᾰνοίμην μᾰνθᾰ́νοιο μᾰνθᾰ́νοιτο μᾰνθᾰ́νοισθον μᾰνθᾰνοίσθην μᾰνθᾰνοίμεθᾰ μᾰνθᾰ́νοισθε μᾰνθᾰ́νοιντο
imperative   μᾰνθᾰ́νου μᾰνθᾰνέσθω μᾰνθᾰ́νεσθον μᾰνθᾰνέσθων   μᾰνθᾰ́νεσθε μᾰνθᾰνέσθων
active middle/passive
infinitive μᾰνθᾰ́νειν μᾰνθᾰ́νεσθαι
participle m μᾰνθᾰ́νων μᾰνθᾰνόμενος
f μᾰνθᾰ́νουσᾰ μᾰνθᾰνομένη
n μᾰνθᾰ́νον μᾰνθᾰνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμᾰ́νθᾰνον, ἐμᾰνθᾰνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμᾰ́νθᾰνον ἐμᾰ́νθᾰνες ἐμᾰ́νθᾰνε(ν) ἐμᾰνθᾰ́νετον ἐμᾰνθᾰνέτην ἐμᾰνθᾰ́νομεν ἐμᾰνθᾰ́νετε ἐμᾰ́νθᾰνον
middle/
passive		 indicative ἐμᾰνθᾰνόμην ἐμᾰνθᾰ́νου ἐμᾰνθᾰ́νετο ἐμᾰνθᾰ́νεσθον ἐμᾰνθᾰνέσθην ἐμᾰνθᾰνόμεθᾰ ἐμᾰνθᾰ́νεσθε ἐμᾰνθᾰ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μᾰθήσω, μᾰθήσομαι (active only late)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μᾰθήσω μᾰθήσεις μᾰθήσει μᾰθήσετον μᾰθήσετον μᾰθήσομεν μᾰθήσετε μᾰθήσουσῐ(ν)
optative μᾰθήσοιμῐ μᾰθήσοις μᾰθήσοι μᾰθήσοιτον μᾰθησοίτην μᾰθήσοιμεν μᾰθήσοιτε μᾰθήσοιεν
middle indicative μᾰθήσομαι μᾰθήσῃ,
μᾰθήσει		 μᾰθήσεται μᾰθήσεσθον μᾰθήσεσθον μᾰθησόμεθᾰ μᾰθήσεσθε μᾰθήσονται
optative μᾰθησοίμην μᾰθήσοιο μᾰθήσοιτο μᾰθήσοισθον μᾰθησοίσθην μᾰθησοίμεθᾰ μᾰθήσοισθε μᾰθήσοιντο
active middle
infinitive μᾰθήσειν μᾰθήσεσθαι
participle m μᾰθήσων μᾰθησόμενος
f μᾰθήσουσᾰ μᾰθησομένη
n μᾰθῆσον μᾰθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔμᾰθον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔμᾰθον ἔμᾰθες ἔμᾰθε(ν) ἐμᾰ́θετον ἐμᾰθέτην ἐμᾰ́θομεν ἐμᾰ́θετε ἔμᾰθον
subjunctive μᾰ́θω μᾰ́θῃς μᾰ́θῃ μᾰ́θητον μᾰ́θητον μᾰ́θωμεν μᾰ́θητε μᾰ́θωσῐ(ν)
optative μᾰ́θοιμῐ μᾰ́θοις μᾰ́θοι μᾰ́θοιτον μᾰθοίτην μᾰ́θοιμεν μᾰ́θοιτε μᾰ́θοιεν
imperative   μᾰ́θε μᾰθέτω μᾰ́θετον μᾰθέτων   μᾰ́θετε μᾰθόντων
active
infinitive μᾰθεῖν
participle m μᾰθών
f μᾰθοῦσᾰ
n μᾰθόν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμᾰ́θηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μεμᾰ́θηκᾰ μεμᾰ́θηκᾰς μεμᾰ́θηκε(ν) μεμᾰθήκᾰτον μεμᾰθήκᾰτον μεμᾰθήκᾰμεν μεμᾰθήκᾰτε μεμᾰθήκᾱσῐ(ν)
subjunctive μεμᾰθήκω μεμᾰθήκῃς μεμᾰθήκῃ μεμᾰθήκητον μεμᾰθήκητον μεμᾰθήκωμεν μεμᾰθήκητε μεμᾰθήκωσῐ(ν)
optative μεμᾰθήκοιμῐ,
μεμᾰθηκοίην		 μεμᾰθήκοις,
μεμᾰθηκοίης		 μεμᾰθήκοι,
μεμᾰθηκοίη		 μεμᾰθήκοιτον μεμᾰθηκοίτην μεμᾰθήκοιμεν μεμᾰθήκοιτε μεμᾰθήκοιεν
imperative   μεμᾰ́θηκε μεμᾰθηκέτω μεμᾰθήκετον μεμᾰθηκέτων   μεμᾰθήκετε μεμᾰθηκόντων
active
infinitive μεμᾰθηκέναι
participle m μεμᾰθηκώς
f μεμᾰθηκυῖᾰ
n μεμᾰθηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐμεμᾰθήκειν
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμεμᾰθήκειν,
ἐμεμᾰθήκη		 ἐμεμᾰθήκεις,
ἐμεμᾰθήκης		 ἐμεμᾰθήκει(ν) ἐμεμᾰθήκετον ἐμεμᾰθηκέτην ἐμεμᾰθήκεμεν ἐμεμᾰθήκετε ἐμεμᾰθήκεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀναμανθάνω (anamanthánō)
  • ἀντιμανθάνω (antimanthánō)
  • ἀπομανθάνω (apomanthánō)
  • διαμανθάνω (diamanthánō)
  • ἐκμανθάνω (ekmanthánō)
  • ἐπιμανθάνω (epimanthánō)
  • καταμανθάνω (katamanthánō)
  • μεταμανθάνω (metamanthánō)
  • προμανθάνω (promanthánō)
  • προσμανθάνω (prosmanthánō)
  • συμμανθάνω (summanthánō)

Descendants
  • Greek:
Medieval: μανθάνω, μαθαίνω, μαθάνω, μανθαίνω, μανθάννω, μαθθαίνω[1]
Modern Greek: μαθαίνω (mathaíno) (also εκμανθάνω)

References
  1. μανθάνω - Kriaras, Emmanuel (vol.1 1969-) Επιτομή του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (Epitomí tou Lexikoú tis Mesaionikís Ellinikís Dimódous Grammateías) [Concise Dictionary of Medieval Vulgar Greek Literature (1100–1669) Vols. I–XIV] (in Greek) Online edition (22 vols. printed edition)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.